วิ่งโซน ๒ สิบโล

วิ่งเมื่อวานโพสต์บล็อกวันนี้

เช้าเมื่อวานหนุ่มใหญ่วัยเกรียนย่านบางบัวทองออกไปซ้อมวิ่ง (คุมหัวใจไว้ที่) โซนสอง ตั้งใจเต็มที่เพราะเป็นวันหยุด มีเวลาจัดเต็ม แถมก่อนออกไปวิ่งซัดกล้วยตากกันหิว มีวอร์มและยืดเหยียดกล้ามเนื้อตามที่เพิ่งดูคลิปมาเมื่อคืนก่อนหน้า เอาท่าเท่าที่จำได้ (จริง ๆ ตอนวอร์มนี่ต้องเปิด eye of the tiger ไปด้วย จะได้อารมณ์เหมือนตอนที่ร็อกกี้ บัลโบ กำลังซ้อมก่อนขึ้นเวทีลุยคู่ชก แต่เพิ่งนึกได้ตอนออกไปวิ่งแล้ว)

วอร์มไปก็คิดไป มาาาาาา มึงมาาาาา วันนี้มึงเจอกู!!! ไม่ได้หมายถึงใคร แต่หมายถึงมารที่จะมาขวางการวิ่ง ทั้งความขี้เกียจ อาการเมื่อย อาการเจ็บ มึงมาาาาาา

ออกไปวิ่งนี่ตั้งใจมาก จะคุมหัวใจให้อยู่โซนสองให้ได้ อย่างอื่นช่างมัน ผลออกมาได้อย่างที่ตั้งใจ หัวใจเฉลี่ยอยู่โซนสอง แต่เพซกระจายยยยยจ้า ปกติวิ่งเพซห้าเพซหก นี่ปาไป ๑๔ กว่า วิ่งสิบโลใช้เวลาเกือบสองชั่วโมงครึ่ง วิ่งตั้งแต่มืดยันแดดเปรี้ยง สงสัยคราวหน้าต้องทากันแดดกับใส่หมวกออกมาวิ่งด้วย (มิน่า พี่คิปโชเก้ถึงผิวขนาดนั้น พี่แกคงซ้อมหนักแล้วไม่ได้ทากันแดดนี่เอง)

นี่วิ่งช้าจนเพื่อนบ้านตะโกนถาม วิ่งช้าแบบนี้เดินเอาก็ได้มั้ย?

แหม่…

เข้าโหมดสาระแปร๊บ จริง ๆ การวิ่งโซนสองนี่เหมือนได้ปฏิบัติธรรมเหมือนกันนะ เพราะต้องมีสติรู้ตัวตลอดเวลา ถ้าหลุดคิดเรื่องอื่นจะเผลอ หรือถ้าก้าวยาว ก้าวเร็วไปหน่อย หัวใจขึ้นเลย หลุดไปโซนสามเลย แล้วพอขึ้นแล้วคุมให้ลงยากอิ๊บอ๋าย

สรุปเอาเองว่า นอกจากการทำงานจะเป็นเหมือนการปฏิบัติธรรมแล้ว การวิ่งก็เป็นการปฏิบัติธรรมได้ด้วยนะจ๊ะ ชิตังเม โป้ง รวยยยยยยย!!!

เหยดดดดดดด โคตรมีสาระอ่ะ หนุ่มใหญ่วัยเกรียนย่านบางบัวทองกล่าวแล้ววิ่งเสียสติออกไป…