Tag: pathwild

ข้าวของและอุปกรณ์ส่วนหนึ่งที่แบกไปวิ่งงานนี้

มาจ้ะ death note เอ๊ย race note งานวิ่งล่าสุด พริบพรีอีโคเทรล Pribpree Eco Trail เรียกสั้น ๆ ว่า PET แต่คนไปงานเรียกง่าย ๆ ว่า งานเป็ด

งานนี้จัดที่บ้านลาด เพชรบุรี เป็นงานวิ่งที่จัดขึ้นครั้งแรก โดยชุมชนในพื้นที่ และทีมงานร้าน Pathwild ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของทีม TET ผู้จัดงานเทรลมากประสบการณ์และทุกงานล้วนได้รับคำชม แต่ผมมาไม่ทัน ทีม TET เลิกจัดงานวิ่งไปก่อน เสียดายมาก

พอมีแจ้งว่าจะจัดงาน PET โดยทีมงานส่วนหนึ่งของทีม TET เลยไม่รอช้า กดสมัครเอาระยะไกลสุด ๕๐ โลแม่งเลย ทั้ง ๆ ที่ยังไม่มีข้อมูลอะไรออกมา รู้แค่ระยะกับสถานที่ ส่วนว่าความชันเป็นยังไง สนามโหดแค่ไหน คัตออฟเท่าไหร่ ไม่มีครับ งานนี้อาศัยเครดิตเดิมของผู้จัดล้วน ๆ แต่ขนาดไม่มีข้อมูลอะไรอย่างนี้ อย่าคิดว่าสมัครง่ายนะครับ แม่งแย่งกันสมัครยังกะวิ่งฟรี เต็มภายในไม่กี่นาที แล้วที่เต็มก่อนก็ระยะไกลสุด ๕๐ โลนี่แหละ ซึ่งแน่นอน ถึงเรื่องวิ่งพี่จะกาก แต่เน็ตพี่ไม่กากนะครับ เรื่องสมัครเร็วเนี่ยขอให้บอก ไม่เคยพลาดครับ

คืนวันศุกร์ทีมผู้จัดมา live facebook เพื่อบรีฟเส้นทางและเปิดให้นักวิ่งได้ถามข้อสงสัย พอเปิดรูปมาพร้อมกับบอกว่า เส้นทางวิ่งเป็นหินลอยเกือบตลอดทาง คนอื่นแม่งเมนต์กันกระจาย ส่วนพี่เฉยมาก บอกเลย ไม่ใช่อะไร ไม่รู้เรื่องว่าหินลอยแม่งโหดแค่ไหน 5555 ส่วนตัวที่อยากรู้มีสองเรื่อง

แผนการวิ่ง คิดไว้แค่ ๓๐ โลแรก เพซเท่าไหร่ กินอะไรตรงไหน เข้า/ออกสเตชั่นกี่โมง

เรื่องแรก ฝนจะตกมั้ย เพราะดูจากความชันแล้วถ้าตกก็น่าจะได้เล่นสไลเดอร์สวนสยาม ทะเลกรุงเทพฯ กันแน่มึง ผู้จัดบอกว่า ฝนตกทุกวัน แต่บอกไม่ได้ว่าวันวิ่งจะตกมั้ย ส่วนเรื่องที่สอง คือ ทางวิ่งในป่ามีทากุซังมั้ย อันนี้ยังไม่เคยเจอ แต่ไม่อยากเจอ เลือดพี่มีน้อยอยู่แล้ว อย่ามาแบ่งเอาไปเลยนะ ซึ่งผู้จัดก็ตอบให้สบายใจว่า ไม่มี (เว้ย)

ดูกราฟความสูงนั่นสิจ๊ะ

ตัดฉับมาวันงาน ปล่อยตัวตีห้าครึ่ง ออกจากโรงเรียนบ้านพุตุม วิ่งบนถนนลาดยางมาสักสองโลเลี้ยวซ้ายเข้าทางเทรล หินเริ่มมาเลยจ้ะ วิ่งไปเนินเริ่มมา จนกระทั่งเลี้ยวขวาเข้าทาง single track อัปฮิลไปเรื่อย ๆ จนมาถึง A1 ลานเครื่องร่อน ตอน ๖.๓๖ น. เร็วกว่าที่วางแผนไว้นิดหน่อย ซึ่งถือว่าดี ได้มาร์จิ้นมา ๑๒ นาที กำลังใจมา ถ่ายรูปเป็นที่ระลึกแล้วรีบออก

วิวที่ลานเครื่องร่อน ต้องบอกว่า nice view ไม่แพ้ดอยปุยเลย

ออกจาก A1 เป็นทางดาวน์ฮิลลงไป วิ่ง ๆ อยู่ น้องผู้หญิงคนข้างหน้าสะดุดล้มคว่ำคะมำหงาย เข้าไปช่วยดึงให้ลุกขึ้น อ้าว เป็นน้องที่เคยเจอกันในแคมป์เทรลอาทิตย์ที่แล้วนี่เอง ยังไม่ทันได้ทักทายกันมีเพื่อนน้องวิ่งตามมาพอดี น้องมีคนดูแลแล้วเราก็ไปต่อ เพราะทางข้างหน้าจะเริ่มอัปฮิลยาว ๆ ล่ะ

อัปฮิล หรือเรียกว่าตะกายเขาจะตรงกว่า ขึ้นมาที่ยอดเขาแด่น จุดสูงที่สุดของสนามนี้ที่ระดับ ๕๓๘ เมตรจากระดับน้ำทะเล นั่งรอแม่พดด้วงตามขึ้นมา ให้พักแป๊บนึงพับไม้โพลเก็บแล้วเริ่มดาวน์ฮิลยาว ๆ ได้เวลาทดสอบเทคนิคที่เรียนมาจากแคมป์แล้วตอนนี้ ปล่อยไหลลงมาเรื่อย ๆ เฮ้ย ได้เว้ยกู ไอ้สัส!! ดาวน์ฮิลมาจนถึงลานลั่นทม หยุดพักเหนื่อยแป๊บ หยิบมือถือมาถ่ายรูป แม่พดด้วงตามมาพอดี กำลังจะไปต่อ อ้าว แม่พดด้วงล้มมา เข่าเป็นแผลเลือดไหลมาเลย บอกเพิ่งล้มตอนก่อนจะถึงลานลั่นทมนี่เอง ดีที่ไม่เป็นอะไรมาก ทำแผลใส่ยาแล้วก็ไปกันต่อ

ตลอดทางมีทั้งหินลอย หินไม่ลอย รากไม้ ตอไม้ วิ่งมาจนโลที่ ๑๗ ตากูมั่งล่ะทีนี้ ขาหลังสะดุดก้อนหินโผไปข้างหน้า แปลกมาก ความรู้สึกตอนนั้นเป็นภาพสโลว์โมชั่นเลยนะ พอตัวถึงพื้น มือไปฟาดใส่คมก้อนหินเป็นแผลฉีก ต้องหยิบเอาชุด first aid ใช้แอลกอฮอล์ล้างแผลใส่เบตาดีน แล้ววิ่งต่อ

อยู่ดี ๆ มือก็มีแผล

วิ่งมาได้อีกแป๊บนึง เหยยยย เลือดแม่งไหลออกมาอีกจนหยดมาตามทาง ต้องหยุดแปะพลาสเตอร์ปิดปากแผลเอาไว้ก่อน ตอนนี้กูรีบ เดี๋ยวค่อยว่ากันนะ

ลงมาจนถึง A2 อ่างเก็บน้ำผาน้ำหยด เวลาที่ตุนไว้ ๑๒ นาทีจากสเตชั่นแรกตอนนี้เหลือแค่ ๗ นาที รีบกินแตงโม น้ำตาลสด อาลัว ขนมชั้นชิ้นนึง เติมน้ำเย็นใส่ขวด แล้วออกเลย จุดหน้า ๑๑ โลมีคัตออฟด้วย ต้องขึ้นลงเขาคอแดง มีเวลาอยู่ ๒ ชั่วโมง ๔๐ นาที

จาก A2 วิ่งมาช่วงแรกยังเป็นทางราบ เพซยังได้ พอเริ่มขึ้นเขาเท่านั้นล่ะมึงเอ๊ยยยยยย มึงจะชันไปไหน!! อัปฮิลขึ้นไปเรื่อย ๆ ตอนนี้เริ่มคุยกับเพื่อนร่วมทางเยอะขึ้นแล้ว เพราะมีจังหวะต้องพักเหนื่อย เดินไปเช็คเวลาไป ค่อย ๆ ดูเพซเฉลี่ยตัวเองใกล้เพซเฉลี่ยคัตออฟไปทีละนิด จนกระทั่งแม่งหลุดจนได้ แต่ก็ยังมีความหวังว่าเดี๋ยวตอนดาวน์ฮิลอาจจะทำเวลาคืนมาได้บ้าง ยังมีลุ้น

พอถึงช่วงดาวน์ฮิลก็ซัดลงมาเลยจ้ะ ปล่อยไหลมายาว ๆ แซงใครได้ก็แซง วิ่งไปวิ่งมา บางช่วงวิ่งอยู่คนเดียวมาจนถึงโล ๒๕ กว่า ๆ เจอแอดวิดนุ เพจ Dnf6+ กำลังนั่งพักอยู่ วิ่งไปต่อ จนโลที่ ๒๖ ไอ้ชิบหาย ยังมีขาขึ้นให้กูตะกายขึ้นไปอีกเหรอ เงยหน้ามองลูกนี้แม่งแทบจะถอดใจเลย กัดฟันไต่ขึ้นไป พอถึงยอดก็รู้แล้วว่าหมดสิทธิ์ ไปไม่ทันคัตออฟแล้ว เกมตั้งแต่ตรงนี้ แต่ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว ซ้อมดาวน์ฮิลแม่งเลยแล้วกัน ค่อย ๆ ปล่อยไหลไปเรื่อย ๆ แต่ไม่เร่ง เดี๋ยวเจ็บจะไปกันใหญ่

ช่วงนี้วิ่งอยู่คนเดียว เป็นป่าไผ่ ข้างหน้าไม่มีใคร ข้างหลังไม่มีใคร วิ่ง ๆ ไปได้ยินเสียงเหมือนฝีเท้าใครตามหลังมา หันกลับไปดู เผื่อเพื่อนนักวิ่งจะทำเวลาจะได้หลบทางให้ แต่อ้าว เฮ้ย ไม่มีใครว่ะ ครั้งแรกไม่คิดอะไร ครั้งต่อไปก็ยังไม่มีใครเหมือนเดิม ไอ้สัส!! ทีนี้กูเริ่มคิดล่ะ วิ่งไปเหลียวหลังไป ทางแม่งก็ดาวน์ฮิลเป็นไหล่ทางอยู่ริมเขา แถมทางเอียง ๆ ถ้าพลาดขึ้นมาก็กลิ้งหลุน ๆ ลงไปนอนยิ้มอยู่เชิงเขาโน่นเลยนะ เลยตั้งสติ เอาใหม่ คิดว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่บ้านที่ไหว้ขอพรเอาไว้ก่อนจะออกจากบ้านคงตามมาดูแลคุ้มครองน่ะ ก็สบายใจขึ้น แต่ตีนนี่ไม่หยุดเลยนะ ขอกูวิ่งจนเจอใครซักคนก่อน

ลงมาถึงทางราบวิ่ง ๆ เดิน ๆ ไม่รีบแล้วทีนี้ โผล่มาถึงเจอวัวตัวเบ่อเร่อยืนอยู่ตรงลานกว้าง ยังคิดอยู่ว่าสวยดี แม่งน่าถ่ายรูป พอมองไปข้างหน้า เห็นป้าย A3 เจ็ดโกรก ไม่ถ่งไม่ถ่ายแล้วโว้ยยยย หมดกรรมแล้วกู กูจะแดกข้าววววว

สรุปว่ามาไม่ทันคัตออฟไปเกือบครึ่งชั่วโมง ซ้ำรอยงาน CM3 ที่ไม่ทันคัตออฟ ๓๐ โลตรงบ้านผานกกก แต่งานนั้นหลุดเวลาไปแค่สามนาที เดินไปที่เต๊นต์ เจอผู้ประสบภัย A3 อยู่กันเพียบ สนุกสนานเฮฮากันดี พี่สต๊าฟบอกว่า ไอ้ภูเขาสองลูกที่เจอมาน่ะยังไม่เท่าไอ้ลูกที่รออยู่เลยนะ ลูกนั้นน่ะของจริง เยสเข้!! นี่พี่ขู่หรือพูดให้พวกผมรู้สึกดี ที่ไม่ได้ไปต่อครับ

มาถึง A3 มีรถพยาบาลก็เลยได้ทำแผลเป็นเรื่องเป็นราว

ระหว่างนั่งกินข้าวกินขนม เพื่อนนักวิ่งบางคนบอกว่า สนามนี้แม่งโหดกว่า Navy Frog อีก บางคนก็บอก ใครยกเขาแหลมมาไว้ที่นี่ อีกคนบอกโหดกว่างานเกาะช้าง ส่วนเรามันประสบการณ์น้อย เขาแหลมไม่เคยไป งาน Navy Frog ไม่เคยไป งานเกาะช้างยิ่งไม่เคยไป ฟังแล้วก็นึกในใจ ชิบหาย!! นี่กูมาตีบอสโดยไม่รู้สี่รู้แปดอะไรเลย 5555

จะยังไงก็แล้วแต่ คนที่เขาจบก็ยังมี มีเยอะด้วย เพราะฉะนั้นเราไม่อ้างโน่นอ้างนี่ ที่ไม่จบนี่สรุปได้ข้อเดียวว่า กูกาก นะครับ

งานนี้เป็นงาน eco trail ผู้จัดให้เอาแก้วเอาช้อนไปเอง แต่อยากได้แก้วนิ่มที่ระลึกของงาน

สรุป งานนี้ข้อดีมีเพียบสุดจะสาธยาย ผู้จัดดี พี่น้องชาวบ้านในชุมชนให้ความร่วมมือดี เส้นทางดี (ปีหน้าจะมาแก้มือนะครับ) ริบบิ้นถี่ยิบไม่ต้องกลัวหลง ใครหลงมึงโทษตัวเองเถอะ อาหาร ผลไม้ น้ำดื่มมีพร้อม ใครเป็นเบาหวานอย่ามาวิ่งงานนี้ กูเตือนไว้ก่อน กลับไปมึงโดนตัดขาไม่ก็เบาหวานขึ้นตาแน่นอน หม้อแกง ทองหยอด เม็ดขนุน อาลัว ขนมชั้น พอนะ รับรองปีหน้าแม่งแย่งกันสมัครจนไฟลุกแน่ ๆ

หมายเหตุอีกที ใครอ่านมาถึงตรงนี้ ขอกราบขอบพระคุณเป็นอย่างสูงที่ทนอ่านมาได้ขนาดนี้ แล้วเจอกันใหม่ สวัสดีจ้ะ ❤