นาฬิกาหรูกับการทำธุรกิจ

เห็นข่าวนายทหารใหญ่ใส่นาฬิกาหรูแล้วนึกถึงเรื่องนี้

เมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน (จำปีแน่ ๆ ไม่ได้ แต่อยู่ในช่วง ๒๕๓๕ – ๒๕๓๗) ได้รับมอบหมายให้ไปดักทำข่าวนักธุรกิจใหญ่ในแวดวงตู๊ด ตู๊ด (ไม่ได้พิมพ์ผิดแต่เซ็นเซอร์ดูดเสียง) คนหนึ่งที่ไปกล่าวบรรยายที่สโมสรตู๊ด ตู๊ด

วันนั้นมีนักข่าวที่รู้กำหนดการและตามไปดักทำข่าวแค่สองคน คือ เรากับน้องอีกคนที่ทำงานหนังสือพิมพ์รายวันที่ไม่ได้เป็นคู่แข่งกันโดยตรง

การบรรยายวันนั้นไม่ได้เป็นความลับอะไร ทางเจ้าหน้าที่เลยให้เราสองคนเข้าไปนั่งฟังระหว่างรอทำข่าวและคิดว่านักธุรกิจใหญ่คนที่ว่าก็ไม่รู้ว่ามีนักข่าวนั่งอยู่ในห้องด้วย

เนื้อหาหลักของการบรรยายจำไม่ได้แล้ว แต่จำเรื่องนี้ได้แม่น

ในช่วงหนึ่งของการบรรยาย นักธุรกิจใหญ่เล่าว่า การทำธุรกิจที่ต้องติดต่อกับหน่วยงานราชการ ต้องขอใบอนุญาต ทำให้มีรายจ่ายยิบย่อยตามมามากมาย และในตอนที่เริ่มต้นทำธุรกิจก็ไม่ได้มีเงินถุงเงินถังอะไร (ตอนที่บรรยายน่ะรวยแล้วและต่อมาก็รวยโคตร ๆ ยิ่งขึ้นไปอีก)

ก็เลยแก้ปัญหาด้วยการไปฮ่องกง กวาดซื้อนาฬิกา Rolex ปลอม เอามาเป็นของขวัญของกำนัลให้กับคนที่ต้องติดต่อด้วย ซึ่งคนที่รับไปก็ไม่รู้หรอกว่านั่นน่ะของปลอม

ถึงตรงนี้ ทั้งคนพูดและคนฟังก็หัวเราะกันสนุก

หลังจากนั้นคงมีคนไปบอกนักธุรกิจใหญ่ว่ามีนักข่าวมานั่งหัวหลิมฟังอยู่ด้วย ก็เลยส่งคนมาเจรจาอย่างสุภาพว่า ขอให้พิจารณาความเหมาะสมในการนำเสนอข่าวด้วย เรื่องอะไรที่พูดในห้องนี้ก็ขอให้อยู่ในห้องนี้

วันนี้เอามาเล่าเพราะเห็นว่าเวลาผ่านไปนานมากแล้ว ไม่น่าจะมีผลกระทบอะไรถึงใครอีกแล้ว ก็ถือเป็นเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยของการทำธุรกิจยุคก่อน ซึ่งสมัยนี้ก็คงไม่มีใครทำอะไรแบบนี้กันแล้วนะฮะ…