ทุกภาพถ่ายล้วนมีเรื่องราว
งานวิ่งล่าสุดที่ไปมาถ้าให้เลือกภาพที่บอกความรู้สึกได้ดีที่สุดเพียงภาพเดียวต้องเป็นภาพนี้
ภาพนี้ช่างภาพถ่ายที่ซีพี A5 (๖๘ กิโลเมตร) จังหวะเพิ่งเข้ามาถึงแล้วเดินไปนั่งหมดแรงตรงเก้าอี้บริเวณหน้าทีมพยาบาล นั่งอยู่ท่านี้สักพักนึงเลย เหนื่อยมาก
ระหว่างที่นั่งก็คิดไปด้วยว่า นี่เพิ่งผ่านอิเขาซี่หวีมาได้ลูกเดียว แถมเป็นลูกเล็กสุด เกนประมาณสองร้อยเมตร ชันจนหน้าแหงน แล้วยังต้องเจออีกสองลูกที่เกนเกือบ ๆ สามร้อย แค่คิดเข่าก็ท้อแล้วมั้ย
แต่ยังดีที่ตุนเวลาไว้เยอะ เข้า A5 มาตอนทุ่มครึ่ง โดยที่คัตออฟตีหนึ่ง คิดในใจว่างานนี้เวลาไม่ใช่ปัญหาล่ะ กุจบแน่ ๆ ขอแค่พาตัวเองไปถึงเส้นชัยให้ได้ พอสรุปแบบนี้เลยตัดสินใจ นอน!!
วิ่งเทรลมาก็หลายปีไม่เคยนอนในเรซซักที งานนี้งานแรก ตั้งใจว่าจะได้พักขาขวาที่เริ่มมีอาการตึงที่พับในให้ดีขึ้นหน่อย บอกพี่พยาบาลว่าอีกครึ่งชั่วโมงถ้าผมไม่ตื่นช่วยเรียกด้วย ปรากฏว่าพยายามนอนสักพักแล้วยังไม่หลับก็เลยลุกมาก่อน
เดินมาเติมน้ำเตรียมออกไปต่อ เจอน้ำตาลสดแช่เย็น เลยหยิบมากินขวดนึง ชื่นใจมาก นั่งต่ออีกสักพักแล้ว ฮึบ ไปต่อ
สรุปออกจาก A5 มาตอนสองทุ่มสี่สิบห้า ใช้เวลาในซีพีนี้ไปชั่วโมงสิบห้านาทีเลยนะ
อ้อ ก่อนออกเดินไปให้พี่พยาบาลฉีดสเปรย์ พี่ฉีดไปพูดไปว่า ทำไมขาเล็กอย่างนี้!! 
BUAKdotNET 