ทุกวันนี้ผมเดินทางมาทำงานโดยใช้บริการพี่วินมอเตอร์ไซค์เจ้าประจำ สมมุติว่าแกชื่อ พี่เปี๊ยก นะฮะ แต่เดิมก็ไม่ได้เป็นลูกค้าประจำอะไรกันหรอก ผมออกมายืนรอเรียกมอเตอร์ไซค์ที่วิ่งผ่านไปผ่านมาหน้าหมู่บ้านให้ไปส่งตามปกติทั่วไป ซึ่งพี่เปี๊ยกก็เป็นหนึ่งในพี่วินที่ได้ใช้บริการกันมา
ทีนี้ด้วยความที่แต่ละวันผมจะออกจากบ้านในเวลาใกล้ ๆ กัน สักพักพี่เปี๊ยกแกก็จำได้ แกจะมาจอดรออยู่ที่หน้าหมู่บ้านเพื่อไม่ให้พลาด แต่มันก็มีบางวันที่พลาดเหมือนกัน เพราะบางทีก็มีลูกค้าเรียกไปส่งตลาดใกล้ ๆ แล้วกลับมาไม่ทัน ผมเรียกพี่วินคันอื่นไปแล้ว
วันนึงพอวิ่งมาส่งผมถึงที่ทำงาน แกก็เปิดหมวกออกมาคุยว่า “พี่ (ผมเรียกแก พี่ แกเรียกผม พี่ ไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบกัน) พี่ออกเวลาเดิมทุกวันอย่างนี้ ผมมารับประจำให้เลยดีกว่า พี่จะได้ไม่ต้องมายืนเรียกหน้าหมู่บ้าน”
ฟังข้อเสนอพี่เปี๊ยกแล้วผมก็ตอบตกลง เพราะ หนึ่ง สะดวก ไม่ต้องมายืนเรียกรถอย่างที่แกบอก แล้วถ้าไม่ใช่เจ้าที่เคยไปส่งกันมาก่อนนี่ต้องบอกจุดหมาย บอกราคากันก่อน แล้วยังต้องคอยบอกทางด้วย มีเจ้าประจำมันสะดวกดี สองก็คือ พี่เปี๊ยกแกขี่รถเซฟมาก ไม่ได้ช้าจนขัดใจ แต่ก็ไม่ได้ฉวัดเฉวียนหรือเร่งแซงในจังหวะหวาดเสียวจนเราต้องจับเบาะกันมือเกร็ง แถมจะเบรคจะออกตัวก็นุ่มนวลดี ไม่ได้เป็นประเภทที่ออกตัวทีกระชากจนหน้าหงาย
อีกอย่างก็คือ แกใส่ใจ อย่างเวลาขี่ผ่านถนนที่มีน้ำเฉอะแฉะแกจะชะลอผ่านไปช้า ๆ ไม่ใช่ระวังรถลื่นล้มอย่างเดียว แต่ระวังไม่ให้น้ำดีดมาเปื้อนขากางเกงหรือกลางหลังเราด้วย อันนี้ดีจนรู้สึกได้
จากวันนั้นก็ใช้บริการเป็นเจ้าประจำกันมาสองสามปีได้แล้ว ซึ่งถ้าวันไหนผมมีธุระต้องเข้าออฟฟิศก่อนเวลาปกติก็โทรไปถามแกได้ว่าสะดวกมั้ย? ถ้าแกไม่ติดลูกค้าประจำคนอื่น มาได้ แกก็มา ตรงเวลานัดไม่เคยพลาด ถ้ามาไม่ได้บางทีมีบอกให้น้องเขยแก (ที่เป็นพี่วินเหมือนกัน) มารับแทนก็มี หรือถ้าวันไหนแกไปส่งลูกค้าขาประจำคนก่อนหน้าแล้วเจอรถติดดูแล้วไม่น่าจะกลับมาทัน แกก็จะโทรมาบอกก่อน วันไหนติดธุระหรือไม่วิ่งก็โทรมาบอกก่อนทุกครั้งไป คิดว่าถ้าไม่มีเหตุอะไรก็คงใช้บริการกันต่อไปไม่เปลี่ยนเจ้าแล้วล่ะ
ที่เล่ามานี่นอกจากจะให้อ่านเพลิน ๆ แล้ว จะให้เห็นว่า ไม่ว่าจะทำอาชีพไหน ตำแหน่งอะไร เราก็สามารถสร้างความสามารถในการแข่งขัน (Competitiveness) ขึ้นมาได้เสมอ เพียงแต่ว่าความสามารถในการแข่งขันที่ว่า ประการแรกคือ ต้องอิงอยู่กับลูกค้า (หรือคนใช้บริการ) เป็นหลัก ต้องเป็นโซลูชั่นที่ตอบโจทย์เขา ไม่ใช่ตอบโจทย์เรา เหมือนอย่างที่พี่เปี๊ยกมาเสนอเป็นเจ้าประจำ จริงอยู่ที่แกจะได้ลูกค้าประจำ แต่มันก็ตอบโจทย์เราที่ไม่ต้องไปยืนรอเรียกรถหน้าหมู่บ้าน ไม่ต้องต่อราคา และไม่ต้องคอยบอกทาง
ประการที่สอง ต่อให้เสนอโซลูชั่นที่ตอบโจทย์ลูกค้าได้แล้ว แต่สินค้า/บริการไม่ได้เรื่อง ไม่ประทับใจ ไม่เป็นมืออาชีพ ลูกค้าใช้แล้วก็ไม่ใช้ซ้ำ สุดท้ายก็เสียลูกค้าอยู่ดี อันนี้คือความเป็นมืออาชีพของพี่เปี๊ยกที่ขี่รถดี ตรงเวลา วันไหนไม่มาหรือมาไม่ทันก็มีโทรมาบอกก่อน ไม่ได้คิดที่จะเอาแต่ประโยชน์ของตัวเองจนเราเสียหาย
การที่พี่เปี๊ยกแกทำอย่างนี้มันก็ส่งผลจริง ๆ เพราะนอกจากผมแล้ว แกยังมีลูกค้าประจำตอนเช้าอีกสามเจ้า มีทั้งนักเรียน คนทำงาน วิ่งต่อเนื่องกัน เป็นรายได้ประจำแน่นอนก่อนที่จะไปเข้าวิน
ขี่มอเตอร์ไซค์วินใครก็ขี่ได้ แต่มอเตอร์ไซค์วินทุกคนเป็นอย่างพี่เปี๊ยกไม่ได้
ถ้ามอเตอร์ไซค์วินสร้างความสามารถในการแข่งขันของตัวเองขึ้นมาได้ อาชีพอื่นก็ทำได้นะ ถ้าตั้งใจ…
BUAKdotNET 